Zespół powstał w 2008 roku we Wrocławiu i zadebiutował podczas Wrocławskiej Konwencji na Rzecz Dialogu Międzyreligijnego w Muzeum Architektury we Wrocławiu w 2008 r. W owym czasie zespół tworzyli: Piotr Michałowski (gitara), Beniamin Głuszek (buzuki) oraz Michał Bednarz (perkusja). Zespół tworzy obecnie siedmiu muzyków, absolwentów Akademii Muzycznej we Wrocławiu oraz Wrocławskiej Szkoły Jazzu i Muzyki Rozrywkowej.
Od początku swojej działalności, zespół jest zaangażowany w dialog międzykulturowy, edukację muzyczną i popularyzację muzyki, prezentując ilustrowane programy koncertowe i prowadząc zajęcia dla dzieci i młodzieży w cyklu „W kręgu znanych i nieznanych instrumentów”.
Zespół ma na swoim koncie wiele występów w Polsce i za granicą (m.in. w Niemczech i we Włoszech), z powodzeniem prezentując tradycyjne kultury muzyczne od Orientu i Muzyki Tatarskiej, po muzykę sefardyjską i średniowieczne pieśni pielgrzymów.
Muzyka zespołu Ansambl Peregrinus to wędrówka w czasie i przestrzeni, po orientalnych kulturach bliskiego wschodu i basenu Morza Śródziemnego. Muzyczna podróż od starożytnej Persji i Iraku, przez średniowieczną sefardyjską i mauretańską Hiszpanię, po barokową, chrześcijańską Europę, w aranżacjach współczesnych wrocławskich muzyków, otwartych na Świat i Europę.
Tak bardzo jak muzyką orientalną, zespół jest zainteresowany polską muzyką ludową, jej współczesnym aranżowaniem i promocją dziedzictwa śląskiej tradycji muzycznej. W repertuarze Ansambl Peregrinus znajdują się utwory ze zbiorów etnografów: Józefa Lompy, czy Juliusza Rogera.
Program koncertowy „Muzyczna jutra – śladami Tatarów” (zawarty również na płycie pod tym samym tytułem – wydana w 2011 roku przy wsparciu ze strony MSWiA) w swoim założeniu jest prezentacją wybranych melodii tatarskich ze zbiorów krymskich, baszkirskich, kazańskich i mongolskich w autorskich aranżacjach zespołu. Natomiast ideą prezentacji jest przekazanie słuchaczom wrażeń z podróży Marco Polo Jedwabnym Szlakiem oraz wędrówka w czasie i przestrzeni po terenach Złotej Ordy.
Styk Orientu i Okcydentu, doświadczanie nieskończoności horyzontu, niedopowiedzenie, zapach wschodów i zachodów Słońca, jurty wędrowców, kołczan na plecach, tętent końskich kopyt, odgłos wiatru i garść stepowego piasku – tym wszystkim jest właśnie źródło muzyki tatarskiej.
