Lutnia Oud
Lutnia arabska ‘Oud’ (arab.عود ʿūd; som. Kaban; per.: بربط barbat; tur. ud lub ut) instrument strunowy uważany za przodka lutni, nazywany również lutnią arabską bądź lutnią perską. Wywodzi się z okolic Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu. W krajach arabskich oud jest równie popularny jak gitara czy pianino w krajach europejskich. Oud to instrument bez progów. Współczesne instrumenty posiadają zazwyczaj 5 strun podwójnych oraz dodatkową strunę basową. Do gry na oudzie używa się elastycznego plektronu (arab. reeshe lub risha, tur. mızrap) o długości około 10 - 15 cm. Tradycyjnie był wykonywany z orlego pióra, obecnie jednak używa się w tym celu głównie znacznie tańszych plektronów plastikowych.
Źródło grafiki: lutnia Ansambl Peregrinus
Źródło informacji: https://pl.wikipedia.org/wiki/Oud
Dombra
Dombra (kaz. домбыра, dombyra) – narodowy instrument kazachski, drewniany chordofon szarpany, najczęściej z dwiema strunami, wykorzystywany przy wykonywaniu tradycyjnego utworu kazachskiej sztuki muzycznej – küj. W 2014 roku tradycja muzyczna küj z użyciem dombry została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO. Dombra to drewniany chordofon szarpany, najczęściej z dwiema strunami, przypominający lutnię. Instrument ma 100–130 cm długości. Pudło rezonansowe ma kształt gruszki i jeden, mały okrągły otwór rezonansowy. Wykonane jest z 7–10 sklejonych ze sobą części drewna, przy czym przednia część zrobiona jest z drewna świerkowego. Z reguły górna i dolna powierzchnia części przedniej zdobione są malunkami lub inkrustacjami z kolorowego drewna. Im większy instrument, tym głębszy jego dźwięk. Gryf jest wąski, wydłużony z płaską główką, najczęściej z 14 progami. Tradycyjne struny zrobione są ze ścięgien a nowoczesne z nylonu. Wyróżnia się dwa typy dombry: wschodnią i zachodnią. Dombra wschodnia charakteryzuje się skróconym gryfem; gryf dombry zachodniej jest długi i wąski
Źródło grafiki: http://www.asza.com/graphics/dombra.jpg
Źródło informacji: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dombra
Tambura
Tambura - instrument muzyczny z grupy strunowych szarpanych z pudłem rezonansowym, gryfem i progami na podstrunnicy. Wykonywana jest z drewna, posiada zwykle cztery struny, obecnie najczęściej metalowe. Instrumenty ośmiostrunowe strojone są unisono parami, podobnie jak np. w mandolinie. Jej nazwa indyjska (dewanagari: तम्पूरा trl. tampūrā) prawdopodobnie wywodzi się z perskiego pandura i dalej arabskiego dambura. Podobny źródłosłów ma mandolina, której z języka włoskiego nazwa łacińskiego mandora brzmi mandola, przybrała ostateczną, zdrobniałą formę mandolina.
Źródło grafiki:
http://www.lydiaristovawhittaker.com/uploads/1/4/4/1/14419804/1567737_orig.jpg
Źródło informacji:https://pl.wikipedia.org/wiki/Tambura_(instrument)
Kobyz
Kobyz (kazachski: қобыз) lub Kyl-kobyz to starożytna kazachski instrument strunowy. Posiada dwie struny wykonane z włosia końskiego. Wnęki rezonansowe są zwykle pokryte kozią skórą. Tradycyjnie kobyz to instrument święty, będący własnością szamanów i bakses (w tradycji, ‘medyków duchowych’). Według legend, kobyz i grana na nim muzyka może odpędzić złe duchy, choroby i śmierć. Uważa się, że instrumenty te stały się popularne w Chinach, Indiach, Bizancjum i na Bliskim Wschodzie, gdzie ewoluowały to takich instrumentów, jak erhu w Chinach, rebab na Bliskim Wschodzie, lira w Bizancjum i esraj w Indiach. Skrzypce w ich obecnej formie pojawiły się na początku XVI wieku w północnych Włoszech, gdzie Wenecja i Genui prowadziły handel na szeroką skalę, również z Azją Środkową, dzięki wyprawom handlowym, również słynnym, Jedwabnym Szlakiem.
Źródło grafiki: http://i.imgur.com/OBa43Lb.jpg
Źródło informacji:
https://en.wikipedia.org/wiki/Kobyz (tłumaczenie Piotr Michałowski)
Gusli
Gusli (ros. гусли) jest rosyjskim ludowym instrumentem muzycznym z grupy chordofonów szarpanych. Gusli ma postać płaskiego pudła rezonansowego w formie trapezu, którego boki często wygięte są do środka. Instrument posiada od 7 do 28 strun. Podczas gry gusli trzyma się pionowo na kolanach (dłuższy bok na dole). Prawą ręką szarpie się, podczas gdy lewą tłumi odpowiednie struny. Gusli doczekało się także wielu form:
- forma skrzydła (Крыловидные гусли), w którym struny rozchodzą się promieniście;
- forma trapezu lub owalu (Шлемовидные гусли), w którym struny są równoległe;
- forma harfy (Гусли с игровым окном), z otworem w pudle rezonansowym w pobliżu kołków napinających struny, pozwalającym na szarpanie strun z tylnej strony instrumentu.
Pojawiły się także inne znaczne modyfikacje gusli - duże stojące na nogach, posiadające klawiaturę. Pierwsze wzmianki o gusli pochodzą z VI w. Wspominają o nim Teofilakt Symokatta i Teofanes.
Źródło grafiki:
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/76/59/31/765931ea5334e1ef8056a4be6f89f21b.jpg
Źródło informacji: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gusli
Bęben Tuur
Bęben Tuur Jednostronny, ręczny bęben, który zazwyczaj ma średnicę 60 cm lub większą, służy do nadawania rytmu śpiewom i tańcom, które są częścią większości ceremonii i rytuałów. Oprócz bębna, najważniejszym narzędziem szamana jest Toli, okrągłe metalowe lustro, niezbędne w pewnych ceremoniach. W tradycji, większość Szamanów ma zazwyczaj jednego lub dwóch asystentów, które odgrywają postacie koni, na których Szaman odbywa swoje spirytystyczne podróże. Bęben Tuur jest popularnym instrumentem, a prezentowanej formie występuje głównie w Mongolii.
Źródło grafiki:
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/59/75/7e/59757e241bc6608b4cdab3005f259f76.jpg
Źródło informacji:
http://www.face-music.ch/bi_bid/historyoftengerism.html
(tłumaczenie Piotr Michałowski)
